تدوین برنامه‌های عملیاتی جهت رعایت اخلاق در کشاورزی:مورد مطالعه روستای تلبومه استان خوزستان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری، دانشکده مهندسی زراعی و عمران روستایی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، ملاثانی، ایران.

2 دانشیار، گروه ترویج و آموزش کشاورزی، دانشکده مهندسی زراعی و عمران روستایی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، ملاثانی، ایران.

چکیده

بروز بحران­ های جدی ناشی از رفتار­های غیر اخلاقی در کشاورزی، اهمیت نهادینه ­سازی کشاورزی اخلاقی را بیش از پیش نمودار ساخته است. به دلیل آن­که کشاورزان مهم ­ترین علت بروز رفتار غیر اخلاقی در فعالیت ­های کشاورزی هستند، هم­اکنون بذل توجه و ارائه آموزش به آن ­ها در مورد حصول کشاورزی اخلاقی به هدفی مهم تبدیل شده است. روش ­های متعددی به‌منظور ایجاد توافق بین تمامی دست‌اندرکاران بخش کشاورزی جهت تدوین برنامه ­های حمایت از محیط ­زیست در کشاورزی وجود دارد؛ اما یکی از کاربردی ­ترین این روش­ ها، روش ارزشیابی پاسخگو است. لذا هدف تحقیق حاضر، تدوین دستورالعملی جهت دگرگونی در اطلاعات، بینش­ ها و مهارت ­های تمامی ذی­نفعان مربوطه در روستای تلبومه استان خوزستان بوده است. کشاورزان هدف از روستای تلبومه شهرستان باوی بودند که با استفاده از نمونه ­گیری گلوله ­برفی 15 نفر از آن ­ها انتخاب شدند. مداخله ‏گر­ها از کارشناسان مدیریت جهاد کشاورزی شهرستان باوی و پرسنل بخشداری مرکزی باوی بودند که برای همکاری در فرآیند پژوهش، پنج نفر از آن ­ها برگزیده شدند.نتایج تحقیق، کاهش اختلاف قدرت میان ذی­نفعان، بهبود ارتباط متقابل و تناسب در الگوهای عمل ذی­نفعان را به‌عنوان سه رکن اصلی برای تغییر باور­های اصلی و تحقق یادگیری دو حلقه ­ای، معرفی نمود. مدل عملیاتی تحقیق تأیید نمود که به‌منظور نیل به رفتار اخلاق ­محور با محیط ­زیست هم روستاییان و هم سایر مداخله ­گران نیاز انکارناپذیری به آموزش و یادگیری دارند. به‌منظور نیل به این نوع یادگیری، بازدید­های صحرایی کشاورزان از واحد­های تولیدی رعایت کننده اصول کشاورزی اخلاقی، به‌عنوان روش نمایش نتیجه، پیشنهاد می ­شود.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Developing Action plans to Adhere Ethics in Agriculture: The Case of Talboumeh Village of Khuzestan Province

نویسندگان [English]

  • M. R Siedi 1
  • M Baradaran 2
  • M Yazdanpanah 2
1 Ph.D. Student of Agricultural Engineering and Rural, University of Agricultural Sciences and Natural Resources of Khuzestan, Mollasani, Iran.
2 Associate Professor, Department of Agricultural Extension and Education, Faculty of Agricultural Engineering and Rural Development, University of Agricultural Sciences and Natural Resources of Khuzestan, Mollasani, Iran.
چکیده [English]

Serious problems arising from unethical behaviors in agriculture have further highlighted the importance of institutionalizing ethical agriculture. Because farmers are the most important cause of unethical behaviors in agricultural activities, paying attention to their practices and educating them on how to achieve ethical farming have now become an important goal. There are several ways to reach agreement among all agricultural stakeholders to develop environmental protection programs in agriculture. However, one of the most applicable methods for this purpose is the responsive evaluation method. Therefore, the purpose of this study was to develop a guideline for changing the information, insights, and skills of all relevant stakeholders in Talboume village in Khuzestan province. The farmers were from Talboume village of Bavi city and out of them 15 persons were selected using snowball sampling. The interveners were Bavi County Agricultural Jihad Management Experts and Bavi Central Provincial Personnel and from whom five samples were selected to participate in the research process. The results of the study identified the reduction of power differences among stakeholders, improved interaction, and fitness in action theories of stakeholder as the three main pillars for changing core beliefs and the implementation of Double loop Learning. The operational model of the study confirmed that both villagers and other interventionists undeniably need training and learning in order to achieve ethical behavior with the environment. In order to achieve this type of learning, farmers' field visits to production units adhering to the principles of ethical farming are recommended as the method of demonstrating results.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Ethics in agriculture
  • Double loop learning
  • Responsive evaluation
  • Talboume
  • Sustainability

مراجع

ایزدی، ن.، و حیاتی، د. (1391). سازه‌های مؤثر بر دانش کشاورزی دقیق: مورد مطالعه اعضاء شرکت‌های خدمات مشاوره‌ای ترویج شهرستان شیراز. مجله علوم ترویج و آموزش کشاورزی، دوره 8، شماره 2، صص 48-35.
رضایی، م.، و خدایی­مطلق، م. (1396). بررسی میزان آگاهی، نگرش و رفتار دانشجویان کشاورزی درباره توسعه پایدار. مجله علوم و تکنولوژی محیط‌زیست، دوره 19، شماره 1، صص 195-181.
صفا، ل.، صلاحی­مقدم، ن.، و گنج­خانلو، م. (1396). مدل­یابی رفتار حفاظت زیست‌محیطی روستاییان بر مبنای تئوری ارزش- عقیده- هنجار (مورد مطالعه: شهرستان خدابنده). مجله علوم ترویج و آموزش کشاورزی، دوره 13، شماره 2، صص 108-91.
عابدی­سروستانی، ا.، شاه­ولی، م.، و محقق­داماد، م. (1396). ماهیت و دیدگاه­های اخلاق زیست­محیطی با تأکید بر دیدگاه اسلامی. فصلنامه اخلاق در علوم و فناوری، دوره 2، شماره­های 1 و 2، صص 72-59.
عباس­زاده تهرانی، ن. (1395). ضلع گمشده اخلاق در مثلث توسعه پایدار. مجله اخلاق در علوم و فناوری، دوره 11، شماره 1، صص 10-1.
علومی مقدم، س.م.ر.، و قاسمی، ا. (1398). اخلاق و فلسفه محیط‌زیست و ضرورت توجه به نقش آن در جهان امروز. مجله انسان و محیط‌زیست، دوره 8، شماره 4، صص56-51.
عینالی، ج.، کاظمی، ن.، چراغی، م.، و رابط، ع. ر. (1395). تحلیلی بر آگاهی و عملکرد زیستی کشاورزان در نواحی روستایی (مطالعه موردی: شهرستان ارومیه). مجله علوم و تکنولوژی محیط‌زیست، دوره 18، ویژه­نامه شماره 2، صص 395-405.
کرمی، ع.، و کشاورز، م. (1394). ابعاد انسانی حفاظت از منابع طبیعی. مجله علوم ترویج و آموزش کشاورزی، جلد 11، شماره 2، صص 120-101.
محقق­داماد، م.، شاه­ولی، م.، و عابدی­سروستانی، ا. (1391). مبانی و رهیافت­های اخلاق زیست­محیطی. تهران: مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران.
معین­الدینی، ج. (1386). استفاده از سیاست­های توسعه منطقه­ای، درس­هایی از تجارب کشور­های توسعه‌یافته. مجله علوم سیاسی، جلد 7، شماره 2، صص 96-71.
منتی­زاده، م.، زمانی، غ.، و غلامرضایی، س. (1394). واکاوی هنجار­های اخلاقی زیست­محیطی کشاورزان: مورد مطالعه کشاورزان شهرستان شیراز. مجله علوم ترویج و آموزش کشاورزی، جلد 11، شماره 2، صص 65-49.
 
Abma, T. A. (2005). Responsive evaluation: Its meaning and special contribution to health promotion. Evaluation and Program Planning, 28(3), 279-289.
Abma, T. A. and Widdershoven, G. A. M. (2010). Participation of marginalized groups in evaluation: Mission impossible? Evaluation and Program Planning, 33(3), 238–245.
Askew, K., Beverly, M. G., and Jay, M. (2012). Aligning collaborative and culturally responsive evaluation approaches. Evaluation and Program Planning, 35(4), 552-557.
Baur, E.V., Elteren, V. A. H. G., Nierse, C. J., and Abma, T. A. (2010). Dealing with distrust and power dynamics: Asymmetric relations among stakeholders in responsive evaluation. Evaluation, 16(3), 233-248.
Bawden, R. (2010). Messy issues, worldviews and systemic competencies. In Social Learning Systems and Communities of Practice, (PP.89-101). Springer, London.
Blackmore, C. (2010). Managing systemic change: future roles for social learning systems and communities of practice?. In Social learning systems and communities of practice, (PP.201-218). Springer, London.
Boratynska, K., and Huseynov, R. F. (2016). An innovative approach to food security policy in developing countries. Journal of Innovation and Knowledge, 2 ,39-44.
Bowman, N., Lunaape, M., and Dodge‐Francis, C. (2018). Culturally responsive indigenous evaluation and tribal governments: Understanding the relationship. Indigenous Evaluation, 20(5), 17-31.
Crawford, P., and Bryce, P. (2003). Project monitoring and evaluation: Method for enhancing the efficiency and effectiveness of aid project implementation. InternationalJournal of Project Management, 21(5), 363-373.
Frazer, H., Marlier, E., and Nicaise, I. (2010). A social inclusion roadmap for Europe 2020. Belgium: Belgian Ministry of Social Integration, 14. 65-73.
Jiggins, J., Röling, N., and van Slobbe, E. (2007). Social learning in situations of competing claims on water use. Social Learning, 419-431.
Koster, M., Nakken, H., Pijl, S. J., and Van Houten, E. (2009). Being part of the peer group: A literature study focusing on the social dimension of inclusion in education. International Journal of Inclusive Education, 13(2), 117-140.
Kouevi, B., Van Mierlo, C., Leeuwis, S., and Vodouhe, D. (2013). The design of a contextualized responsive evaluation framework for fishery management in Benin. Evaluation and Program Planning, 36(1). 15-28.
Leeuwis, C., and Van den Ban, A. (2004). Communication for rural innovation: rethinking agricultural extension Blackwell Science. Experimental Agriculture, 41(2), 269-269.
Loeber, A., Van Mierlo, B., Grin, J., and Leeuwis, C. (2007). The practical value of theory: Conceptualising learning in the pursuit of a sustainable development. Wageningen, the Netherlands: Social learning towards a sustainable world. Wageningen Academic Publishers.
Luttrell, C., Quiroz, S., Scrutton, C., and Bird, K. (2009). Understanding and operationalising empowerment. London: Overseas Development Institute.
Pratt, T. C., Cullen, F. T., Sellers, C. S., Winfree, L. T., Madensen, T. D., Daigle, L. E. (2009). The empirical status of social learning theory: A meta analysis. Justice Quarterly, 27(6), 765-802.
Richardson, T. (2005). Environmental assessment and planning theory: Four short stories about power, multiple rationality, and ethics. Environmental Impact Assessment Review, 25(4), 341-365.
Rosenhead, J. (2006). Past, present and future of problem structuring methods. Journal of the Operational Research Society, 57(7), 759-765.
Samuels, M., and Ryan, K. (2011). Grounding evaluations in culture. American Journal ofEvaluation, 32(2), 183-198.
Stake, R. (2004). Stake and responsive evaluation. Evaluation roots: Tracing theorists’ views and influences. Thousand Oaks, United States: SAGE Publications Inc.
Stufflebeam, D. L. (2001). Evaluation models. New Directions for Evaluation, 89, 7-98.
Taylor, P. (2003). How to design a training course: A guide to participatory curriculumdevelopment. London: Voluntary Service Overseas.
Ulrich, W.,and Reynolds, M. (2010). Critical systems heuristics. In Systems approaches to managing change: A practical guide, (PP. 243-292). Springer, London.
Van Mierlo, B., Leeuwis, C., Smits, R., and Woolthuis, R. K. (2009). Learning towards system innovation: Evaluating a systemic instrument. Technological Forecasting and SocialChange, 77(2), 318-334.
Veland, J., Midthassel, U. V., and Idsoe, T. (2009). Perceived socio-economic status and social inclusion in school: Interactions of disadvantages. Scandinavian Journal ofEducational Research, 53(6), 515-531.
Visse, M., Abma, T. A., and Widdershoven, G. A. M. (2012). Relational responsibilities in responsive evaluation. Evaluation and Program Planning, 35(1), 97-104.
Wals, A. E. (2010). Message in a bottle: learning our way out of unsustainability. Netherlands: Wageningen University. Widdershoven, G. A. (2001). Dialogue in evaluation: A hermeneutic perspective. Evaluation, 7(2), 253-263.
علوم ترویج و آموزش کشاورزی ایران
دوره 16، شماره 1
خرداد 1399
صفحه 167-181

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار