تحلیل زمینه های خود اشتغالی و اشتغالزایی دروس تخصصی رشته ترویج و آموزش کشاورزی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار بخش ترویج و اموزش کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا همدان

2 دانش آموخته کارشناسی ارشد بخش ترویج و اموزش کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا همدان

چکیده

هدف اصلی تحقیق حاضر شناسایی زمینه‌های خود اشتغالی و اشتغالزایی در دروس رشته ترویج و آموزش کشاورزی می‌باشد که به شیوه پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری تحقیق را تعداد 147نفر از دانشجویان و دانش‌آموختگان رشته ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا در سال تحصیلی90-1389  تشکیل داده‌اند. نمونه‌های تحقیق نیز شامل120 نفر بوده که به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات، پرسشنامه بود که روایی صوری آن توسط متخصصان فن مورد تأیید قرار گرفت و پایایی متغییرهای آن با استفاده از آلفای کرونباخ محاسبه گردید (0/84 و 0/85= α). جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. نتایج تحلیل عاملی نشان داد که پنج زمینه توانایی طراحی برنامه‌های آموزشی و ترویجی، توانایی تهیه رسانه‌های آموزشی و ترویجی، توانایی در فناوری‌های آموزشی و اطلاعات، توانایی در تدریس و توانایی در امکان‌سنجی و راه اندازی کسب و کار، از مهم‌ترین زمینه‌های خوداشتغالی و اشتغالزایی رشته ترویج و آموزش کشاورزی به حساب می‌ آیند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Identifying Employability and Self-Employment Area in Courses of Agricultural Extension and Education Mayor

نویسندگان [English]

  • Hamid Movahedi 1
  • Tahere Charkhtabian 2
چکیده [English]

The main purpose of this study was to identify employability and self-employment areas in courses of agricultural extension and education. Major research used a survey methodology. The study’s statistical population consisted of 147 students and graduated majoring in agricultural extension and education between 2010-2011 academic year. Samples were 120 people which randomly selected. Data collection tool was a questionnaire which was face validated by a group of experts. Reliability of the variables was confirmed using calculating Cronbach's Alpha (α= 0.84 and 0.85). Both descriptive and analytical statistics were used in order to analyze data. Factor analysis results showed that the most important employability areas in agricultural extension and education courses were ability to design extension and education programs, produce extension and education media, educational and information technology, teach, and ability to start and conduct a business. 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Entrepreneurship
  • employment
  • Self-Employment
  • Employability
  • Agricultural Extension and Education
  • Student
  • Graduates
احمدی، ح. و امیدی نجف‌آبادی، م. (1388). بررسی وضعیت آموزش‌های دانشگاهی برای ترویج کارآفرینی مطالعه موردی: دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران. پژوهش‌های ترویج و آموزش کشاورزی، سال دوم، شماره سوم، ص72-64.
اسحاقیان، م. (1382). بررسی رابطه بین آموزش و اشتغال و راه‌کارهای افزایش اشتغال تحصیلکردگان. مجموعه مقالات اولین همایش اشتغال و نظام آموزش عالی کشور. 30-29 مهرماه 82، تهران: دانشگاه تربیت مدرس.
اسکندری، ف.، حسینی، م. و کلانتری، خ. (1385). عوامل موثر بر عملکرد کارآفرینانه دانش‌آموختگان آموزش عالی کشاورزی و منابع طبیعی ایران. فصلنامه اقتصاد کشاورزی و توسعه، سال 14، شماره15، ص 134-107.
امینی، م. ، تمنایی فر، م. و غلامی علوی، ص. (1392). ارزیابی قابلیت‌های کارآفرینی دانشجویان، بازاندیشی در مأموریت‌های برنامه درسی آموزش عالی. توسعه کارآفرینی، دوره ششم، شماره اول، ص 164- 145.
بدری، ا ، لیاقتدار، م ، عابدی، م و جعفری، ا. (1385). بررسی قابلیت­های کارآفرینی دانشجویان دانشگاه اصفهان. فصلنامه پژوهش و برنامه ریزی در آموزش عالی، سال12 ، شماره2، ص 90-73.
حسینی، م.، فرج الله‌حسینی، ج. و سلیمانپور، م. (1388). عوامل تأثیرگذار بر کارآفرینی دانشجویان دانشکده‌های کشاورزی استان تهران. مجله علوم ترویج و آموزش کشاورزی، سال پنجم، شماره دوم، ص 112-101.
حیدری‌زاده، م. (1382). وضعیت اشتغال اعضای سازمان نظام مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی استان کرمان در راستای بازنگری برنامه‌ریزی آموزشی. فصل‌نامه نظام مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی، شماره دوم، ص 45-34.
زمانی، غ. و عزیزی، ط. (1385). تحلیل نظرات مدیران اجرایی نسبت به اشتغال دانش‌آموختگان کشاورزی. مجله علوم ترویج و آموزش کشاورزی، سال دوم، شماره دوم، ص 86-73.
سعدی، ح. و سلیمانی، ع. (1391). ظرفیت کارآفرینی دانشجویان دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا- همدان.علوم ترویج و آموزش کشاورزی ایران، دوره هشتم، شماره دوم، ص 117- 105.
شهبازی، الف. و علی بیگی، الف. (1385). صلاحیت‌های مورد نیاز دانش‌آموختگان کشاورزی برای ورود به بازار کار. مجله علوم ترویج و آموزش کشاورزی،  سال دوم، شماره اول، ص 24-14.
عزیزی، محمد .(1385) .چالش آموزش کارآفرینی در دانشگاه‌ها .اولین همایش ملی کارآفرینی. تهران: دانشگاه تهران.
فرهانی، م. (1389). بیکاری50 درصد دانش‌آموختگان کشاورزی. گزارش سایت خبری ایلنا مورخه 27/2/1389.
 قاسمی سیانی، م(1388)، کارآفرینی و نقش آن در توسعه اقتصادی روستاهای ایران، مسکن و محیط روستا توسعه روستایی، ص 28-43.
مقیمی، م. و احمدپورداریانی، م. (1387). آموزش کارآفرینی درکسب و کارهای کوچک و متوسط در ایران نیازها وراه‌کارها. فصلنامه توسعه کارآفرینی، سال اول، شماره اول، ص 207- 245.
میرفردی، الف. (1386). تحولات فرهنگی و اجتماعی و کارایی دانشگاه در توسعه اشتغال دانش‌آموختگان در ایران. مجموعه مقالات سومین همایش دو سالانه اشتغال و نظام آموزش عالی کشور، 25-24 اردیبهشت 86، تهران: دانشگاه تربیت مدرس.
هاشمی، س.، مهرابی، ع.، ایمنی، س. و نجاحی، الف. (1390). توسعه روستایی با تاکید بر اشتغال و کارآفرینی: مطالعه موردی دهستان شباب، شهرستان شیروان چرداول، استان ایلام. فصلنامه روستا و توسعه، سال 14، شماره 1، ص 58-35.
یارائی، ع. (1383). بررسی برخی روحیات کارآفرینی در بین دانشجویان دانشگاه شیراز، پایان نامة کارشناسی ارشد، مدیریت صنعتی، دانشگاه شیراز.
 
Anonymous, (2008). Entrepreneurship in higher education, especially within non- business studies. Final report of the expert group, European commission of enterprise and industry directorate general.
Chamberrs, R. (2002). Human Capital for Entrepreneurship in higher education. London: Edgar.
Gallowy, L Anderson, M., Brown, W., Wilson, L. (. (2005). Enterprise Skills for the economy. Education and Training, 47(1):7- 17.
Graevenitz, G., Harhoff, D. , Weber, R. (2010). The effects of entrepreneurship education. Journal of Economic Behavior and Organization, 76 (1): 90–112.
Howard, S. (2004). Developing Entrepreneurial Potential in Youth: TheEffects of Entrepreneurial Education and Venture Creation. University of South Florida Repot: 3-17.
Jones, C. and English, J. (2005). A Contemporizes Approach to Entrepreneurship Education. Journal of Education Training, 46(8/9): 416-423.
Krejcie, R. V. and Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities.
Educational and Psychological Measurement, 30: 608-610.
Kuartko, D.F. (2004). Entrepreneurship education: Emerging trends and challenges for the 21 century, Coleman White Paper Series.
Lindner, J.  R., Dooley,  K.  E. and  Wingenbach,  G.  J. (2003). A  Cross-National  Study  of Agricultural  and  Extension  Education  Competencies. Journal of International Agricultural and Extension Education, 10(1):51-59.
Mc Clelland, D. (1961). The Achieving Society Princeton. NJ, Van No strand.
Movahedi, R. (2009). Competencies needed by agricultural extension and education undergraduates for employment in Iranian Labor market. Berlin:dissertation.de verlag.
Oosterbeek, H., Praag,V. M.,  Ijsselstein, A.(2010).The impact of entrepreneurship education on entrepreneurship skills and motivation. European Economic Review, 54 (3): 442–454.
Ron, M. (2006). Agents of Change and Policies of Scale: A Policy Study of Entrepreneurship and Enterprise in Education. Ph.D thesis, Department of Teacher Education and Social Sciences in Umeå University, Sweden.
Ropke, J. (2007). Knowledge Mobilization and Academic Entrepreneurship. Available at: www.jobportal.ir.
Shao, X. (2004). Teacher Training and Curriculum Reform in Chinese Agricultural Schools. Ph.D Thesis, the Pennsylvania State University, USA.
Verheul, I. (2001). An eclectic theory of entrepreneurship. Tinbergen discussion paper. Indianapolis: Institute for Development Strategies, Indiana University.